Όπιτς, Μάρτιν

(Martin Opitz, Μπουντσλάου, Σιλεσία 1597 – Ντάντσιχ 1639). Γερμανός ποιητής. Η φήμη του συνδέεται με το έργο του ως θεωρητικού και ανακαινιστή των γραμμάτων και της γλώσσας. Στο Βιβλίο της γερμανικής ποιητικής τέχνης (1624), πρώτη σύνοψη της γερμανικής ποίησης, ο Ό. καταγράφει και ταξινομεί με παραδείγματα όλες τις μορφές ποίησης και υποστηρίζει την ανάγκη του φυσικού τονισμού του στίχου. Έγραψε, με ύφος διαυγές και ψυχρό, ωδές, σονέτα, επιγράμματα, βουκολικά ποιήματα κλπ. και μετέφρασε επίσης έργα των Γκρότιους, Μπάρκλεϋ, Σίντνεϋ, Σενέκα και Σοφοκλή. Η φρίκη του Τριακονταετούς πόλεμου του υπαγόρευσε τα Ποιήματα παρηγορητικά στις συμφορές του πολέμου (1633).